Ο Νίκος Ξυλούρης για τον Σίμωνα Καρρά

Νίκος Ξυλούρης

Νίκος Ξυλούρης

«Θυμάμαι μια φορά τραγούδαγα σ’ ένα Κρητικό μαγαζί κι έπαιζα λύρα. Μου στέλνανε γράμματα απ΄ την  Ε.Ρ.Τ.  να πάω να κάνω μερικές εκπομπές στο ραδιόφωνο. Δεν ήθελα. Ο αδελφός μου ο Γιάννης κι ο Ζαχάρης που παίζουνε λαούτο με τουμπάρανε τελικά. Κι επήγα κι βρήκα το Σίμο Καρρά .Αυτός ο άνθρωπος διευθύνει. Κι έχει κάμει μεγάλη ζημιά στο δημοτικό τραγούδι. Ήταν με τη γυναίκα του. Εγώ τότε είχα κάμει επιτυχίες που αγαπιότανε  όχι μόνο στην Κρήτη. Είχα γυρίσει στις ρίζες. «Τι θα πείς; » μου λέει. «Την Ανυφαντού» του απάντησα. «Αυτός ο δίσκος είναι να τον βάζεις για να γελάς». Εγώ έμεινα! Λέω: «Λες να είναι κι έτσι;» Είχα μπροστά μου έναν άνθρωπο που κρατάει τη δημοτική μουσική στα χέρια του. «Να πω Τον Αντρειωμένο μη τον κλαις;». «Όχι», μου είπε. «Δεν το τραγουδάς καλά». Μάζεψα τα όργανά μου κι έφυγα. Έπαθα σοκ. Κλονίστηκα. Απογοητεύτηκα. Αχ! Τα θυμάμαι, δεν τα ξεχνάω. Είπε την τελευταία κουβέντα μ’ ένα τόνο υποσχετικό. Σκέφτηκα το στίχο «το ρόδο κι ο όμορφος ανθός φυτρώνει μες στ’ αγκάθι». Αλλά για τον φρόνιμο. Κι ο Ξυλούρης είναι. Με την πραγματική σημασία της λέξης. Πικράθηκε. Δεν παθιάστηκε. Πείνασε κάποτε. Και μικρός και μεγαλύτερος. Δεν του ΄γινε απωθημένο. Δεν συγχωράει, όμως όσους κάνανε κακό στη μουσική.  Όλους όσους κρατάνε τα κλειδιά στην έκφραση και τα χρησιμοποιούνε κατά πως νομίζουνε, χωρίς να ξέρουνε. Ο Μαρκόπουλος με βοήθησε να βρω κουράγιο στην αρχή. Κι ο Ξαρχάκος. Το τραγούδι που ο Καρράς έβρισκε για γέλια, την «Ανυφαντού », κι οι δυο λένε πως είναι απ’ τα καλύτερα Κρητικά τραγούδια. Μου δώσανε δουλειά. Αλλά δεν έχουμε υποστήριξη από το κράτος. Ευτυχώς που υπάρχουνε καλοί συνθέτες…»

(Συνέντευξη στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» στη Λιάνα Κανέλλη το 1976)

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *