Θεία Λειτουργία στον Ι.Μ.Ν. του Αγίου Μηνά Ηρακλείου, κατά τη διαρκεια της οποίας έλαβε χώρα η τελετή απονομής του οφφικίου του Άρχοντος Διδασκάλου του Ψαλτήρος της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας (Οικουμενικού Πατριαρχείου) στον Πρωτοψάλτη του ναού Ιωάννη Δαμαρλάκη, ιερουργούντος του Αριχεπισκόπου Κρήτης κ.κ.Ειρηναίου. Χαιρετιστήριο λόγο εκφωνεί ο μακαριστός Μητροπολίτης πρώην Ελασσώνος κυρός Βασίλειος. Εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, χαιρετιστήριο λόγο απευθύνει ο εφημέριος του ναού π.Εμμανουήλ Σταυρουλάκης. Στο αριστερό αναλόγιο, ο Γεώργιος Παντελάκης. (18/7/10)
(Ακολουθεί, σε απομαγνητοφώνηση, το κείμενο της ομιλίας του κ.Ι. Δαμαρλάκη κατά την χειροθεσίαν του εις Άρχοντα Διδάσκαλον του Ψαλτήρος της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας − 119o λεπτό του βίντεο.)
Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κρήτης,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ἐλασσῶνος,
Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Κνωσοῦ,
Σεβαστοί πατέρες,
Ἀξιότιμε κ. Ὑπουργέ,
Ἀξιότιμοι κ. Βουλευτές,
Ἀξιότιμε κ. Δήμαρχε Ἡρακλείου,
Ἀξιότιμε κ. Δήμαρχε Καστελίου,
Ἐντιμότατοι ἄρχοντες,
ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί!
Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν!
«Αὔτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα» διά τήν ἐμήν ταπεινότητα!
Ὁποία τιμή διά τήν ἐμήν ἐλαχιστότητα!
Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία, διά τῶν τιμίων χειρῶν ἡμῶν, Σεβασμιώτατε, τιμᾷ καί κατατάσσει εἰς τήν χορείαν τῶν
ὀφφικιάλων τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τήν ἐμήν ἀναξιότητα.
Αὐτήν ταύτην τήν ἱεράν ὥραν τῆς χειροθεσίας ἐπιτραπείτω μοι νά στρέψω «τῆς ψυχῆς τά ὄμματα, πεπυρωμένα», εἰς τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν, εἰς τήν μαρτυρικήν Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, καί εἰς τόν πάνσεπτον Πατριαρχικόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου. Ἐκεῖ που τά ἱερά ἀναλόγια ἐκλέησαν «ἄνδρες εὐλαβείς», «πεπροικισμένοι ὑπό τοῦ Θεοῦ διά φωνῆς, οὐχί ἀπλῶς μελωδικῆς, ἀλλ’ ἰκανής νά μεταδίδῃ εἰς τάς καρδίας τῶν πιστῶν πνεῦμα θεῖον, κατάνυξιν, προσευχήν»! Διδάσκαλοι ὄντως τοῦ Γένους ἡμῶν. Καί «ἐννοῶν» τό βάρος, τήν εὐθύνην, ἀλλά καί τήν ὑποχρέωσιν, «τρέμω… ἀλλά θαρρῶν εἰς τό ἔλεος τῆς εὐσπλαχνίας» τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν «ὡς ὁ Δαυίδ βοῶ»: Κύριε, Σύ που «τά ἀσθενή θεραπεύεις καί τά ἐλλίποντα ἀναπληροῖς», «πλήρωσον τήν καρδίαν μου λόγῳ αγαθῷ», ἴνα λάβω τήν ἱεράν παρακαταθήκην τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας σήμερον, ἑορτήν τῶν Ἁγίων Θεοφόρων Πατέρων, τῶν συγκροτησάντων τήν Ἁγίαν Δ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ἴνα λάβω τήν ἱεράν σκυτάλην τῆς πατριαρχικῆς ψαλτικῆς παραδόσεως.
Ο Ιωάννης Δαμαρλάκης με τη σύζυγο και τους γονείς του
Καί ἡ συγκίνησις εἶναι διπλή, ἀτενίζων τούς γεννήτοράς μου. Τόν πατέρα καί τήν μητέρα μου· αὐτούς που μέ γαλούχησαν μέ τά νάματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ἐνεφύσησαν ἀγάπην πολλήν διά τήν Ἐκκλησίαν. Αὐτούς που δεδιωγμένοι καί κατατρεγμένοι κατέφυγον εἰς τό Λαύριον τῆς Ἀττικῆς.
Καί νά που σήμερον, ἡ Ἐκκλησία των, ἡ πρωτόθρονος Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὁ πάνσεπτος Οἰκουμενικός Θρόνος τιμᾷ τό παιδί τους.
Ἐκεῖ εἰς τό Λαύριο, ἐγένοντο καί τά πρῶτα ψαλτικά βήματα ἀπό Κωνσταντινοπολίτας ψάλτας – πρόσφυγας – μαθητάς Γ. Πρωγάκη. Ἐκεῖ καί ὁ πρῶτος διορισμός τό πρῶτον ὡς Β΄ Ψάλτης καί ὕστερον Πρωτοψάλτης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγ. Ἀνδρέου Λαυρίου εἰς ἠλικίαν 13 ἐτῶν.
«Τῶν τό τῆς μαθητείας μου ἄγονον γεώργιον γεωργήσαντας» Κ. Καλλινίκου, Ν. Κακουλίδου, Σ. Βενάρδου, Ἐ. Τζελά, Γ. Σύρκα, Γ. Τσατσαρώνη καί Ἀ. Λ. Παπανδρέου, εἴη αἰωνία ἡ μνήμη, πολλά δέ τά ἔτη τῶν Ἀ. Καραμάνη, Σ. Παπαμανωλάκη, Ἐ. Χατζημάρκου, Γ. Ἀγγελινάρα, Δ. Ἰωαννίδη, Ἀ. Δεβρελή, Γ. Κακουλίδη καί Χ. Χατζηνικολάου. Ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες κατά πάντα καί διά πάντα!
Τήν ἱεράν ταύτην ὥραν μνείαν ποιοῦμαι καί τοῦ ὄντως ἁγίου γέροντος ἡμῶν Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, ποτέ πνευματικοῦ πατρός ἡμῶν, τοῦ καί
Επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου που αφορά στην απονομή του οφφικίου στον Ι. Δαμαρλάκη (για ευκολότερη ανάγνωση, κάντε δύο φορές κλικ επάνω στην επιστολή)
εἰπόντος μοι: «μέγα θαῦμα, τό τῆς εὐεργεσίας τάλαντον, τοῦ ψάλλειν, ὑμνεῖν καί δοξάζειν τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομα τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν». Δι’ εὐχῶν αὐτοῦ.
Δι’ εὐχῶν καί τοῦ ἄχρι σήμερον, ἀπό τῆς εἰς Κύριον ἐκδημίας τοῦ π. Ἐπιφανίου, ὁσιωτάτου γέροντος ἡμῶν ΔΟΣΙΘΕΟΥ, ἡγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Τατάρνης.
Δοξάζω τόν Πανάγιον Θεόν, ὅτι ἔλαβον πολυτιμοτάτας ἐμπειρίας διερχόμενος ὡς πρωτοψάλτης τόσον ἀπό τόν Μητροπολιτικόν Ναόν Διδυμοτείχου ἐπί ποιμαντορίας τοῦ ἀειμνήστου κυροῦ Ἀγαθαγγέλου καί τόν Μητροπολιτικόν Ναόν Κορίνθου ἐπί ποιμαντορίας τοῦ ἀλήστου μνήμης κυροῦ Παντελεήμονος, ὅσο καί ἀπό τούς ἐνοριακούς ναούς τῶν Ἀθηνῶν Ἁγ. Θωμᾶ Ἀμπελοκήπων ὡς Β΄ Ψάλτης, πρωτοψαλτεύοντος Θεοδώρου Βασιλικοῦ καί πρωτοψάλτης τῶν ἱερῶν ναῶν Ἁγ. Ἀνδρέου Λαυρίου, Ἁγ. Ἀποστόλων Πεύκης Ἀττικῆς, Ἁγ. Δημητρίου Μπραχαμίου. Προϊόντος τοῦ χρόνου, λαβόντος πτυχίου καί διπλώματος βυζαντινῆς μουσικῆς καί ἀποπερατώσας ὅλας τάς σπουδάς τῆς εὐρωπαϊκῆς λεγομένης μουσικῆς, τῇ προσκλήσει τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πέτρας καί Χερρονήσου κ.κ.Νεκταρίου ἐγκαθίσταμαι εἰς Ἅγιον Νικόλαον Λασιθίου ὡς πρωτοψάλτης καί καθηγητής εἰς τήν σχολήν τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς τῆς Ἱεράς Μητροπόλεως. Εὐχαριστίας πολλάς ὀφείλω εἰς τόν Ἅγιον Πέτρας καί εἰς τό πλήρωμα τῆς ποιμαινομένης ὑπ’ αὐτοῦ θεοσώστου Μητροπόλεως διά τήν ἀγάπην καί συμπαράστασίν των, κατά τήν διετή παραμονήν μου ἐκεῖ.
1993. Δόκιμος πρωτοψάλτης εἰς τόν περίλαμπρον Ι.Μ.Ν. τοῦ Ἁγ. Μηνᾶ. Ὁ
π. Αντώνιος Παπαδημητρίου
πρωτοπρεσβύτερος τοῦ Οἱκουμενικού Θρόνου αἱδεσ. π.Ἀντώνιος Παπαδημητρίου με καλεῖ νά ἀναλάβω τήν πρωτοψαλτείαν. Ε΄ Κυριακή τῶν νηστειῶν πρωί. Πρίν ἀναβῶ εἰς τό ἱερόν ἀναλόγιον κλίνω γόνυ ἐνώπιον τῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγ. Μηνᾶ· «Ἅγιε Μηνά, βοήθει μοι. Κύριε γένοιτο τό θέλημά Σου». Ἁπό την ἡμέραν ἐκείνην με ἀξιώνει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ νά τόν ὑμνῶ καί νά τόν δοξάζω ἀλλά καί νά διηγοῦμαι τά ἄπειρα θαύματα καί τάς εὐεργεσίας τοῦ προστάτου καί φύλακος ἡμῶν, τοῦ Ἁγίου τοῦ Μεγάλου Κάστρου, τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ. Δι’ ἐμέ, ὁ π.Αντώνιος Παπαδημητρίου εἶναι μέγας ευεργέτης. «Διό κἀγώ οὐ παύσω τάς εὐεργεσίας αυτού διηγούμενος άχρι τελευταίας αναπνοής». Ἀπό τῆς ὥρας δέ ἐκείνης ἄχρι τοῦ νῦν, τῶν συνδραμώντων μοι παντοιοτρόπως, ἔστω:
Τιμοθέου Ἀρχιεπισκόπου Κρήτης, αἰωνία ἡ μνήμη.
Τίτου Πρεσβυτέρου, αἰωνία ἡ μνήμη.
Μακαρίου Πρωτοσυγκέλου, Ἐπισκόπου Κνωσοῦ καί σήμερον Μητροπολίτου Γορτῦνης, πολλά τά ἔτη.
Κυρίλλου Πρωτοσυγκέλου καί τήν σήμερον Μητροπολίτου Ρόδου, πολλά τά ἔτη.
Εὐγενίου Ἐπισκόπου Κνωσοῦ, πολλά τά ἔτη.
Μεθοδίου Πρωτοσυγκέλου,
Μακαρίου Ἀρχιμανδρίτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου καί
Προδρόμου Ἀρχιδιακόνου, ἔστω ὁ Κύριος φύλαξ καί ἀρωγός.
Ἐκ τῶν ἐφημερίων τοῦ Ι.Μ.Ν., ἀρχιμανδρίτου Ἀρσενίου, πρεσβυτέρων Ἰωάννου, Ἐμμανουήλ, Νικολάου και Γεωργίου Διακόνου καθώς καί ὅλων τῶν ἱερέων τῶν διακονησάντων τόν Ι.Μ.Ν. τοῦ Ἁγ. Μηνᾶ ζητῶ ταπεινῶς συγγνώμη διά τυχόν λάθη ἤ παραλείψεις ἤ τί άλλον, καί πολλάς, πολλάς θερμάς εὐχαριστίας.
Γεώργιος Παντελάκης
Νά εὐχαριστήσω τόν συνάδελφον ἱεροψάλτην Γεώργιον Παντελάκην, ἀλλά και ὅλα τά ἐκλεκτά μέλη τῆς βυζαντινῆς χορωδίας του Ἁγ. Μηνᾶ, ἀλλά καί τά μέλη τοῦ Παγκρητίου Συλλόγου φίλων βυζαντινῆς μουσικῆς «Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Κουκουζέλης» διά τήν ἀγάπην, τήν βοήθειαν, τήν συνεργασίαν, τήν συμπαράστασιν καί τήν ἀνοχήν των.
Τούς ἠγαπημένους μου μαθητάς καί μαθητρίας.
Τήν ἁγίαν Ἡγουμένην καί τήν ἰεράν ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Θεοδώρων Ἡρακλείου.
Τούς ἀγαπητούς ἐν Ἡρακλείῳ καί ἐν Κρήτῃ συναδέλφους ἱεροψάλτας.
Συγχωρήσατε μοι ἄν λησμονῶ πρόσωπα τά ὁποία μου συμπαραστάθησαν καί μέ βοήθησαν.
Κύριος οἶδεν αὐτούς καί ἀποδώσει αὐτοῖς κατά την καρδίαν αὐτῶν!
Εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἐλασσώνος κ.Βασίλειον καθώς καί ὅλους τούς ἱερείς καί διακόνους που παρευρίσκονται εἰς τήν μεγάλην ταύτην δι’ ἐμέ ἡμέρα.
Εὐχαριστῶ τέλος τήν οἰκογένειαν μου, τήν σύζυγον καί τά παιδιά μας, διά τήν ἀμέριστον συμπαράστασιν, κατανόησιν καί ἀνοχήν των.
Σεβασμιώτατε πάτερ καί δέσποτα, «τι ἀνταποδώσω περί πάντων ὥν ἀνταποδίδετε ἡμῖν» ἀπό τήν ἀνάληψιν τῶν καθηκόντων ὑμῶν εἰς τόν ἀρχιεπισκοπικόν θόκον τῆς Κρήτης; Ἡ σήμερον γενομένη τιμή ἀπό τοῦ σεπτοῦ Φαναρίου πραγματοποιεῖται ἔπειτα ἀπό εἰσήγησιν ὑμῶν. Ἐσαεί εὐγνώμων!
«Τί ὑμᾶς καλέσωμεν» Παναγιώτατε πάτερ καί δέσποτα; Πολλαῖ αἱ εὐεργεσίαι, πολλά τά δῶρα τῆς Α.Θ.Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου πρός τήν ἐμήν ἐλαχιστότητα. Παναγιώτατε, εἰσερχόμενος εἰς τήν ἱεράν χορείαν τῶν ὀφφικιάλων τῆς Ἁγίας τοῦ Χ.Μ.Ε. κλίνω εὐλαβικῶς τό γόνυ καί κατασπάζομαι τήν τιμίαν δεξιάν ὑμῶν, ὑποσχόμενος πίστιν, ἀφοσίωσιν καί τήρησιν τῆς ἱερᾶς πατριαρχικῆς ψαλτικῆς παραδόσεως. Ἐπικαλοῦμαι δέ τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ διά πρεσβειῶν τοῦ προστάτου μας Ἁγίου Μηνᾶ ὅπως ἀνταποκριθῶ εἰς τά ὑψηλά πλέον καθήκοντα ἡμῶν.
Ἅγιοι ἀρχιερείς, πατέρες, ἀδελφοί!
Λαμπρᾶ καί ἑόρτιος ἡμέρα, μεγάλη ἡ συγκίνησις.
«Ὡς δοῦλος εὐγνώμων εἰσέρχομαι εἰς την χαράν τοῦ Κυρίου μου, ἀτενίζων καί εἰς την μεγίστην χαράν τῆς ὄντως ζωῆς.
Ὡς ἀπό τῆς πρώτης ὥρας ἐργασάμενος, δέχομαι τό ὄφλημα.
Φιλότιμος γάρ ὁ δεσπότης δέχεται τόν ἔσχατον καθάπερ καί τόν πρῶτον.
Καί τόν ὕστερον ἐλεεῖ καί τόν πρῶτον θεραπεύει.
Κἀκείνῳ δίδωσι καί τούτῳ χαρίζεται.
Καί τά ἔργα δέχεται καί τήν γνώμην ἀσπάζεται.
Καί τήν πράξιν τιμᾷ καί τήν πρόθεσιν ἐπαινεῖ.
Οὐκοῦν εἰσέρχομαι εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου μου!»