Θεόδωρος Ακρίδας
ΕΝΟΣ ΨΕΥΔΟΥΣ ΔΟΘΕΝΤΟΣ,
ΜΥΡΙΑ ΕΠΟΝΤΑΙ
(Τού Θεόδωρου Ε. Ακρίδα, Πρωτοψάλτου-Μουσικολόγου,
Τέως Προέδρου της Π.Ε.Ε.Ε.Μ. «ΟΙ ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ»)
Ως μη έχων πρόσβαση στο διαδίκτυο, φίλοι με πληροφόρησαν ότι προ καιρού, ο κύκλος της λεγόμενης «Σχολής Καρά» είχε αναρτήσει στο φέισμπουκ την πληροφορία ότι – δήθεν – οι «ΥΠΕΡΜΑΧΟΙ», ευρισκόμενοι ενώπιον της Δικαιοσύνης, ζήτησαν συγγνώμην από τους οπαδούς του Καρά και δήλωσαν ότι αναγνωρίζουν το έργο τους!
Ουδέν αναληθέστερον!
Είναι και αυτό ένα από τα πάμπολλα ψεύδη τους, προκειμένου να στηρίξουν το πρώτο και μεγαλύτερο ψεύδος, δηλαδή το «οθνείο», λαβυρινθώδες, ομιχλώδες και ακατανόητο θεωρητικό του Σίμωνος Καρά, το οποίο θεωρούν θέσφατο και πάνω σε αυτό στηρίζουν την καριέρα τους. Όμως, καριέρες που στηρίζονται σε αλλοιώσεις, παραποιήσεις και παραχαράξεις «κατά το δοκούν», είναι όχι απλώς επιζήμιες, αλλά και επικίνδυνες για τα εθνικά μας κεφάλαια!
Επειδή είχα την τιμή να είμαι πρόεδρος των «Υπέρμαχων», κατά την εποχή της «περιβόητης» μήνυσης, επιθυμώ να πληροφορήσω υπευθύνως και ειλικρινώς τους πάντες ότι: Οι εκπρόσωποι του φορέα της Πανελλήνιας Ένωσης Προασπιστών της Εθνικής Μουσικής, «οι Υπέρμαχοι», ουδέποτε βρέθηκαν κατηγορούμενοι, ουδέποτε ζήτησαν συγγνώμην και ουδέποτε δήλωσαν ότι αναγνωρίζουν τις δοξασίες του Καρά! Επιτέλους, ας σταματήσουν να διαδίδουν ψευδείς πληροφορίες για λόγους εντυπωσιασμού και τρομοκράτησης, διότι αυτό συνεπάγεται ποινικές ευθύνες! Εάν ο Λυκούργος Αγγελόπουλος είχε μηνύσει ένα – δύο άτομα, τα οποία τύχαινε να είναι και μέλη των «ΥΠΕΡΜΑΧΩΝ», το έκανε γιατί εξέλαβε ως προσβλητικές στο πρόσωπό του κάποιες εκφράσεις τους. Ήταν, δηλαδή, μήνυση καθαρά επί προσωπικού ζητήματος και δεν αφορούσε ούτε το μουσικολογικό ζήτημα, ούτε τον φορέα των «Υπέρμαχων». Παρά ταύτα, πρώτος ο Λυκούργος Αγγελόπουλος διαστρέβλωσε την αλήθεια, δημοσιεύοντας στο αριθ. 1701/7-9-2007 φύλλο του «Ορθόδοξου Τύπου» επιστολή με τίτλο «Διευκρινίσεις προς Υπέρμαχους», με καθαρώς απειλητικό περιεχόμενο. Οι «Υπέρμαχοι» απαντήσαμε διά μακροσκελούς επιστολής, η οποία δημοσιεύθηκε στο ίδιο φύλλο της ίδιας εφημερίδος, διαψεύδοντας τον Λ. Αγγελόπουλο, υποβάλλοντάς του, παράλληλα, και δέκα πέντε (15) καίρια ερωτήματα περί του μουσικολογικού ζητήματος, στα οποία δεν ηυδόκησε να απαντήσει! Επίσης, ως πρόεδρος, δημοσίευσα τότε στο περιοδικό μας «Η Φωνή των Υπέρμαχων» (στο τεύχος 11 της περιόδου Ιούλιος – Σεπτέμβριος 2007) μακροσκελές άρθρο με τίτλο «Προς Υπέρμαχους, απειλητικής επιστολής Λυκούργου το Ανάγνωσμα», με το οποίο ανέτρεπα πλήρως τα γραφόμενα του Λ.Αγγελόπουλου και τον προκαλούσα να δώσει κάποιες απαντήσεις. Και πάλιν εσίγησε! Οι «Υπέρμαχοι» αποφύγαμε να του υποβάλλουμε μήνυση για διάδοση ψευδών πληροφοριών και συκοφαντιών, από την οποία η καταδίκη του θεωρείτο βεβαία. Διαφορά ήθους, βλέπετε! Όμως, οι διάδοχοί του ας σταματήσουν επιτέλους να προκαλούν, γιατί η υπομονή και η ανοχή έχουν τα όριά τους! Αντί να επιμένουν στη διαστρέβλωση της αλήθειας, ας δημοσιεύσουν τα πραγματικά γεγονότα! Ας ομολογήσουν με ειλικρίνεια ότι επί του μουσικολογικού ζητήματος, μόνον ο υπερφανατικός του συστήματος Καρά, Γεώργιος Κωνσταντίνου έσυρε στα δικαστήρια με αγωγή του τον πανεπιστήμονα της Ελληνορθόδοξης Μουσικής και λαμπρό κληρικό, τον Αρχιμανδρίτη π.Αθανάσιο Σιαμάκη για το περισπούδαστο σύγγραμμά του «Το Θεωρητικό του Χρυσάνθου μουσικοφιλολογικώς». Με το καθαρώς επιστημονικό αυτό έργο του, ο φωτισμένος κληρικός αποκαλύπτει με απόλυτη τεκμηρίωση τη νόθευση και την αλλοίωση που απετόλμησε να επιφέρει ο Γ. Κωνσταντίνου στο «Μέγα θεωρητικόν» του Χρυσάνθου. Βεβαίως, οι μουσικολογικές διαφορές δεν λύνονται στις δικαστικές αίθουσες. Όμως, αυτή ήταν η επιλογή του κ.Κωνσταντίνου, αφού επιστημονικώς αδυνατούσε ν΄αντιμετωπίσει τα αδιάψευστα και αδιάσειστα στοιχεία του πατρός Σιαμάκη, με τα οποία κονιορτοποιούσε το κίβδηλο έργο του Κωνσταντίνου. Κατέφυγε στη Δικαιοσύνη κι ας ήξερε ότι δεν θα δικαιωθεί. Το έκανε, προφανώς για λόγους εκφοβισμού. Αλλά, γιατί δεν ομολογούν αυτοί οι «πανεπιστήμονες» ότι η δικαστική απόφαση επ΄ αυτής της αγωγής ήταν κόλαφος κατά του ενάγοντος Κωνσταντίνου, ο οποίος επεδίωκε να φιμώσει την ελεύθερη έκφραση επιστημονικών απόψεων, ενέργεια η οποία προκάλεσε τη γενική οργή και αγανάκτηση;;; Ας προβληματιστούν από τις εκατοντάδες δημοσιεύσεις και τα επιστημονικά συγγράμματα, τα οποία αποκαλύπτουν με απόλυτη τεκμηρίωση τις αλλοπρόσαλλες και ακατανόητες μουσικές δοξασίες του Καρά, οι οποίες ανατρέπουν και καταστρέφουν το από αιώνων επιστημονικώς θεμελιωμένο και καθιερωμένο μουσικό μας σύστημα. Ας λάβουν σοβαρά υπ΄ όψιν το αριθ. .Α.Π. 493/19-11-2001 υπόμνημα του μουσικολογιωτάτου Ιεράρχου, αειμνήστου Νικοδήμου Βαλληνδρά, το οποίο υπέβαλε προς την Ιερά Σύνοδο, στηλιτεύοντας το ύφος της καλουμένης «Σχολής Καρά» και επιτέλους, ας σεβαστούν και ας εφαρμόσουν τις δύο ρητές αποφάσεις της Μητρός Εκκλησίας:
α) Της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (αριθ.2/13-1-2003 ), με την οποία ορίζεται ότι «.. εμμένομεν εις την Απόφασιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου και εις την μεθοδολογίαν των τριών διδασκάλων, καθ΄όσον δεν υπάρχουν λόγοι αλλαγής των παραδεδομένων εις την Βυζαντινήν Εκκλησιαστικήν Τέχνην και Μουσικήν».
β) Της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου (29 Μαρτίου του 2012), η οποία αναφέρει: « … επί του θέματος της εκκλησιαστικής ημών μουσικής της εξ υπαιτιότητος ορισμένων ιεροψαλτών εφαρμοζομένης θεωρητικής εργασίας κατ΄αρχήν μεν ανεπαισθήτως, συν τω χρόνω δε συστηματικώτερον κυκλοφορησάσης, εν έτει 1982 υπό την ονομασίαν «Μέθοδος της Ελληνικής Μουσικής» θεωρητικόν και δημιουργησάσης ανήσυχον κατάστασιν, δηλοί ότι:
1) Απορρίπτει και καταδικάζει τας εις βάρος του κύρους των αποφάσεων της Μητρός Εκκλησίας διενεργουμένας αυτοβούλους, ανευθύνους και κραυγαλέας παλινωδίας, ως προσπαθείας διαδόσεως τού ως άνω χαρακτηρισθέντος παρωχημένου και οθνείου προς την επικρατούσαν κανονικήν τάξιν της θεωρίας και πράξεως της εκκλησιαστικής ημών Μουσικής «Θεωρητικού».
2) Καταγγέλει πάσαν παράνομον και ξένην προς τα κρατούντα ενέργειαν αλλοιώσεως, παραποιήσεως και παραχαράξεως κατά το δοκούν αρχαίων μουσικών έργων…».
Ηλίου φαεινότερον είναι ότι η ρητή αυτή απόφαση – καταπέλτης της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αφορά στο θεωρητικό του Καρά και στις ανατροπές του μουσικού μας συστήματος, που επιχειρούν οι διάδοχοί του, καθότι το 1982 και με αυτόν τον τίτλο, μόνον το θεωρητικόν του Καρά εξεδόθη και εξ αυτού προήλθε σύγχυση και αναστάτωση, η οποία δημιούργησε «ανήσυχον κατάστασιν».
Πότε επιτέλους θα εγκαταλείψουν την τακτική των ψευδολογιών, των συκοφαντιών, των ύβρεων και των απειλών οι φανατικοί του συστήματος Καρά και πότε θα σεβαστούν και θα εφαρμόσουν τις παραπάνω ρητές αποφάσεις της Μητρός Εκκλησίας;;; Ή μήπως σκοπεύουν να εγκαλέσουν και την επίσημη Εκκλησία;;; Προβάλλουν βέβαια το επιχείρημα ότι, αφού η Εκκλησία δεν τους παραδίδει στη Δικαιοσύνη, θεωρούν ότι έχουν δίκιο! Ας μην καταχρώνται της υπομονής και της ανοχής της Μητρός Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν εκδικείται τα ανυπάκουα μέλη της. Η Εκκλησία νουθετεί, συμβουλεύει και κατευθύνει στην ευθεία οδό. Η ασέβεια και η απείθεια προς αυτήν, σαφώς στιγματίζει και βαρύνει τα ασεβή μέλη της. Και όσο αυτά τα μέλη περιφρονούν τις ρητές αποφάσεις της και επιμένουν στις αιρετικές μουσικές δοξασίες τους και στις ψευδολογίες, στις συκοφαντίες, στις ύβρεις και στους εκφοβισμούς, το στίγμα της ασέβειας και της απείθειας ολοένα θα βαθαίνει και θα μένει ανεξίτηλο. Η δε Εκκλησία και η Ιστορία δεν θα τους συγχωρήσουν ποτέ!