Πονεῖ τὸ δέντρο (ἄν ἐμεῖς εἶμαστε δέντρο) ὅταν κόβεις τὸν καρπὸ γιὰ νὰ τὸν φᾶς; Ἐξαρτᾶται! Καὶ ὁ καρπὸς ζωὴ εἶναι καὶ ζωὴ μπορεῖ νὰ δώσει! Ὁ Ἰωάννης Δαμαρλάκης πρωτοψάλτης τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ Ἠρακλείου Κρήτης εἶναι καρπὸς μιᾶς μακρόχρονης παραδόσεως, (τὸ δέντρο δηλαδή), συνάμα δε, ἱστορίας καὶ προσφορᾶς! Ὁ ἴδιος, σαφέστατα, δίνει ἀπαντήσεις τῆ σήμερον σὲ πολλὰ ἐρωτήματα καὶ ἄλλα ζητήματα περὶ τῆς ψαλτικῆς καὶ ἀσφαλῶς ἀποτελεῖ ἕνα σηματικὸ ἀποκούμπι μιᾶς δοκιμασμένης ἐμπειρίας. Ἡ ἀξιόλογη συγγραφικὴ του δραστηριότητα ἐμβαθύνει τὶς μουσικὲς ἀναζητήσεις ὅλων μας.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη… ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀφανίζει… ἐξυψώνει! Ἀλίμονο ἄν ἀφανίζει τέτοιους ἀνθρώπους! Ἐπ’ αὐτοῦ πολὺ φοβοῦμαι γιατὶ δὲν ξέρω ἄν ἐπιτρέπεται πλέον νὰ ὁμιλοῦμε γιατὶ μπορεῖ καὶ νὰ μᾶς τὸ ἀπαγορέψουν… Παρόλ’ αὐτά, ὅμως, ἡ ἀδικία μὲ τὸ γεγονὸς τῆς ἐξ ἀναγκασμοῦ παραιτήσεως τοῦ Ἄρχοντα καὶ Πρωτοψάλτου Ἰωάννου Δαμαρλάκη κάθε ἄλλο παρὰ τιμᾶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης! Καὶ αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ τὸ ποῦμε μὲ τὴν πιὸ στεντόρεια φωνή! Ποιοὶ ἀλήθεια εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀποφασίζουν γι’ αὐτοὺς ποὺ ἀνεβαίνουν καὶ κατεβαίνουν στὰ «μεγάλα ἀναλόγια»; Δὲν ἔχουν ὄνομα; Τὶ ἐξυπηρετοῦν;
Χαράλαμπος Βακάκης