Ραδιοφωνική συνέντευξη του μακαριστού Διακόνου π.Αλεξάνδρου Σχοινιωτάκη, περί Βυζαντινής Μουσικής και Ψαλτικής Τέχνης, στο πλαίσιο της εκπομπής «Ἐκ Πέτρας, φωναῖς αἰσίαις» της Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας και Χερρονήσου. Παρουσίαση: Ιωάννης Δαμαρλάκης. (1992)
Δημοσιεύω το ίδιο κείμενο, δηλαδή το τροπάριο «Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου» και παρακαλώ τους κ.κ.συναδέλφους, αλλά και τους σπουδαστές της πατρώας Βυζαντινής Εκκλησιαστικής μουσικής να μου πουν ποια είναι η σωστή μελοποίηση: αυτή του Πέτρου Λαμπαδαρίου του Πελοποννησίου ή του Ιωάννου Πρωτοψάλτου;
Προσοχή παρακαλώ: όχι ποια είναι πιο «ωραία», αλλά ποια είναι η σωστή και γιατί.
Ευχαριστώ!
Ιωάννης Δαμαρλάκης
(Σημ.: Κάνοντας «κλικ» επάνω στα μουσικά κείμενα, εκείνα μεγεθύνονται για ευκολότερη ανάγνωση.)
Ιωάννης Δαμαρλάκης
(Σημ.: Κάνοντας «κλικ» επάνω στα μουσικά κείμενα, εκείνα μεγεθύνονται για ευκολότερη ανάγνωση.)
(Κάνοντας «κλικ» δύο φορές επάνω στις σελίδες, εκείνες μεγεθύνονται για ευκολότερη ανάγνωση.)
Καλησπέρα!
Σήμερα στο σχολείο μου, το Λύκειο Γαζίου, συνέβη ένα απρόσμενο περιστατικό, το οποίο σχετίζεται μ’εσάς και γι’αυτό θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.
Μία συνάδελφός μου φιλόλογος, μεγαλύτερη από εμένα κατά δέκα έτη, με μεγάλη μόρφωση, κάτοχος διδακτορικού, η οποία γνωρίζει για μένα μόνο το ότι σπουδάζω Θεολογία και αγνοεί οποιαδήποτε σχέση μου με τον Άγιο Μηνά, με πλησιάζει και μου λέει τα εξής:
– Έχω στενοχωρηθεί πάρα πολύ με τις εξελίξεις στον Άγιο Μηνά και με το γεγονός ότι έφυγε ο Δαμαρλάκης από εκεί.
Εγώ κάνοντας τον ανήξερο τη ρώτησα τι είναι ακριβώς αυτό που Συνέχεια
Γεώργιος Αγγελινάρας
Η Ψαλτική Τέχνη είναι μία από τις λεγόμενες λειτουργικές τέχνες, οι οποίες είναι απαραίτητες στη Θεία Λατρεία. Η αρχιτεκτονική, η αγιογραφία, η ψηφιδογραφία, η διακοσμητική, η υμνογραφία και η μελουργία συμβάλλουν στην ενίσχυση της προσευχητικής διάθεσης των πιστών. Το κύριο χαρακτηριστικό των λειτουργικών τεχνών είναι η ιεροπρέπεια, η απλότητα και η σεμνή μεγαλοπρέπεια. Ο,τιδήποτε χρησιμοποιούμε στη Θεία Λατρεία πρέπει να είναι σύμφωνο με το πνεύμα του Ευαγγελίου και την αγιοπατερική παράδοση. Οι άνθρωποι, όμως, από έλλειψη πνευματικής συγκρότησης και ένεκα περιορισμένης θεολογικής κατάρτισης, επηρεάζονται ακόμη και στα θέματα της Θείας Λατρείας από το Συνέχεια
Ο Μανώλης Χατζημάρκος, προσκεκλημένος ραδιοφωνικής εκπομπής – αφιέρωμα στη Μικρασία. Παρουσίαση: Γιάννης Δαμαρλάκης.
Πολυχρόνιον για τα ονομαστήρια της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ.Βαρθολομαίου, σε σύνθεση του Άρχοντος Διδασκάλου του Ψαλτήρος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Ιωάννου Δαμαρλάκη. Απόδοση: Βυζαντινή Χορωδία Κρήτης. Διεύθυνση Χορωδίας: Ιωάννης Δαμαρλάκης.
(Ήχος βαρύς – 11/6/17.)
Ανδρέας Λεωνίδα Παπανδρέου
Αθήνα 30 Νοεμβρίου 1994
…Ένας Μεγάλος Μυσταγωγός της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής μας Μουσικής ήταν ο αείμνηστος Δάσκαλός μου, Άρχων Πρωτοψάλτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Κωνσταντίνος Πρίγγος του οποίου τα πονήματα (γραπτά και άγραφα) εκδίδω εγώ με δική του ευχή και προτροπή.
Για να σας εισαγάγω στη ‘«μουσική μορφή»’ του Πρίγγου, οφείλω να σας πω τούτο: Όταν έγινα μαθητής του, προϋπήρξα μαθητής του Καραμάνη, του Παναγιωτίδη και κυρίως του Μήτρου επί εικοσαετία και του Εθνικού Ωδείου. Γενόμενος μαθητής του Πρίγγου, κατέλυσα την πολυπλοκότητα με την απλότητα, την πολυμουσικότητα με τη γλυκύτητα, τα περιττά με τα απέριττα… Δηλαδή…. Οδηγήθηκα στην αρχοντιά…
Ο Κωνσταντίνος Πρίγγος γεννήθηκε το 1892 στην Κωνσταντινούπολη. Διδάχτηκε τα πρώτα νάματα της Ιερής Μουσικής από τον τότε Πρωτοψάλτη του Ι.Ν. των Εισοδίων της Θεοτόκου-Πέραν, Ευστράτιο Παπαδόπουλο στον οποίο Ναό, ο Πρίγγος διεκρίνετο ως ο Συνέχεια
Γεώργιος Αγγελινάρας
Όταν το 324μ.Χ., ο Μέγας Κωνσταντίνος μετέφερε την πρωτεύουσα τής αχανούς τότε Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στο Βυζάντιο, την αρχαία αποικία των Μεγαρέων, ήταν σαν να μετακινήθηκε το κέντρον βάρους και ο κεντρικός άξονας της Αυτοκρατορίας από την Ιταλική χερσόνησο, στο ακρότατο σημείο της Ανατολικής Θράκης, στον κόμβο συναντήσεως της Ευρώπης με την Ασία. Ο πρώτος χριστιανός αυτοκράτορας, στρατηλάτης αήττητος, αλλά και πολιτικός διορατικός και οικονομολόγος ρηξικέλευθος, είχε αντιληφθεί ότι η Ρώμη είχε εισέλθει στην τροχιά της παρακμής και ότι το μέλλον ανήκε στις περιοχές όπου επικρατούσε το Ελληνικό στοιχείο και ο Χριστιανισμός εγνώρισε ραγδαία εξάπλωση, λόγω του ότι η Ελληνική φιλοσοφία και η όλη πνευματική παράδοση της καθ’ημάς Ανατολής βρισκόταν πολύ κοντά προς τα διδάγματα του Χριστιανισμού.
Ήδη από τις αρχές του 4ου μ.Χ. αινώνος στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και την Εγγύς Ανατολή, η εξάπλωση του Χριστιανισμού είχε προκαλέσει πραγματική κοσμογονία. Οι ανελέητοι διωγμοί των Ρωμαίων αυτοκρατόρων δεν Συνέχεια