5 Μαϊ Ειρήνης Πρξ 8,5–17

Κατά τη γιορτή της Aγίας Ειρήνης έχει οριστεί να διαβάζεται στη Θεία Λειτουργία η περικοπή από τις Πράξεις των Αποστόλων, όπου εξιστορείται η εξάπλωση του κηρύγματος στην περιοχή της Σαμάρειας.

Η Σαμάρεια στα χρόνια του Χριστού και των Αποστόλων ήταν περιοχή της Παλαιστίνης που εκτεινόταν βορείως της Ιουδαίας και νοτίως της Γαλιλαίας. Κάποιες λίγες πόλεις της Σαμάρειας που αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη είναι η Σαμάρεια, που είναι η πρωτεύουσα, η παραθαλάσσια Καισάρεια, η Συχάρ, η γνωστή μας από τη Σαμαρείτιδα με την οποία συνομίλησε ο Χριστός, η Συχέμ, η Αινών και άλλες.

Ποιοι μετέφεραν το χριστιανικό κήρυγμα εκεί; Το μετέφεραν οι Χριστιανοί των Ιεροσολύμων, που διασκορπίστηκαν στα Συνέχεια →

Λόγω της ύψιστης σημασίας που έχει η Ανάσταση του Χριστού, πολεμήθηκε όσο κανένα άλλο γεγονός. Αλλά για τον ίδιο λόγο και αποδεικνύεται η ιστορικότητά της, όσο κανένα άλλο γεγονός της παγκοσμίου ιστορίας. Η επαλήθευση των προφητειών  και των προρρήσεων του ίδιου του Χριστού, ο άδειος τάφος με τα οθόνια αδιατάρακτα, οι μαρτυρίες Συνέχεια →

Μεγάλη Τρίτη

Τὸ ἔχουν παρατηρήσει καὶ οἱ ἁπλοῖ ἄνθρωποι, ὅτι κάθε χρόνο παραμονὲς Πάσχα, κάποια «εἴδησι» θὰ κυκλοφορήσῃ ἀπὸ τὴν προτεσταντικὴ ἢ παπικὴ Δύσι, σχετικὴ μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἢ τὴ σταύρωσι καὶ τὴν ἀνάστασί του ἢ τὴν ἀνθρωπίνη καὶ θεία φύσι του ἢ παρόμοια. Τώρα, τὰ προτεσταντικὰ «πανεπιστήμια», μὲ ἀφορμὴ ἕνα κομματάκι πάπυρο,  ἐξαπέλυσαν τὴ γελοία εἴδησι ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶχε γυναίκα, ἦταν παντρεμένος. Προπέρυσι «μᾶς γνώρισαν» ὅτι ὑπάρχει εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα. Καὶ δὲν ξέρω τί ἐπιφυλάσσονται νὰ μᾶς γνωρίσουν στὸ μέλλον πάντα τέτοιες μέρες, γιὰ νὰ ἐξαλείψουν τὴν προσφορὰ τοῦ Ἰησοῦ στὴν ἀνθρωπότητα καὶ νὰ κλονίσουν τὴν πίστι καὶ τὰ βιώματα τῶν Χριστιανῶν. Στὴ νέα «εἴδησι» θὰ κάνω κάποια σχόλια:

1) Ἡ λέξι «σύζυγος» μὲ τὴν ἔννοια τοῦ παντρεμένου ἄντρα ἢ τῆς παντρεμένης γυναίκας, ὅπως νοεῖται σήμερα, δὲν Συνέχεια →

25 Μαρτίου, Ευαγγελισμός Εβ 2,11-18

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου είναι γιορτή που μας φέρνει την ευχάριστη είδηση ότι ο Γιος του Θεού πρόκειται να σαρκωθεί για να σώσει το γένος των ανθρώπων. Η αποστολική περικοπή αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτή την υπόθεση, όπως την προβάλλει ο απόστολος Παύλος. Ας τη μελετήσουμε, με το ανάλογο ενδιαφέρον.

Ανάμεσα στον Ιησού Χριστό και στους ανθρώπους, παρ’ όλη την αστρονομική διαφορά που υπάρχει, αφού αυτός ως άγιος εκ φύσεως αγιάζει τους ανθρώπους, ενώ οι άνθρωποι ως εκ φύσεως αμαρτωλοί αγιάζονται απ’ αυτόν, υπάρχει μια στενή σχέση: ότι τόσο αυτός, όσο και εμείς έχουμε τον ίδιο Πατέρα. Το Θεό. Είμαστε παιδιά του. Αλλ’ ο Χριστός είναι φυσικός και ομοούσιος Γιος του, ενώ Συνέχεια →

Ο Δίκαιος Νώε

Τὰ ἀναγνώσματα ἀπὸ τὴ Γένεσι (7,6-9 τῆς Τετάρτης καὶ 8,4-21 τῆς Παρασκευῆς) ποὺ διαβάζονται στὶς προηγιασμένες αὐτῆς τῆς ἑβδομάδος ἀναφέρονται στὸ γενάρχη Νῶε. Ἡ ἱστορία τοῦ Νῶε εἶναι ἀρκετὰ μεγάλη. Ἐμεῖς θ᾿ ἀναφερθοῦμε στὴν αἰτία ποὺ ὁ Θεὸς ἀποφάσισε νὰ κάνῃ τὸν κατακλυσμὸ καὶ στὸ ἰδιότυπο κήρυγμα τοῦ δικαίου Νῶε, ἀποβλέποντας στὴν πνευματική μας ὠφέλεια.

Πρὶν ἀπὸ τὸν κατακλυσμὸ ζοῦσαν στὴ γῆ δύο γενιὲς ἀνθρώπων, τοῦ Κάιν καὶ τοῦ Σήθ. Ὁ Σὴθ ἦταν καὶ αὐτὸς παιδὶ τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας. Τὸν γέννησαν μετὰ τὸ φόνο τοῦ Ἄβελ ἀπὸ τὸν ἀδερφό του Κάιν. Τοὺς τὸν χάρισε ὁ Θεὸς στὴ θέσι τοῦ ἀδικοσκοτωμένου Ἄβελ. Ὅταν τὸν γέννησε ἡ Εὔα εἶπε: «Ἐξανέστησέ μοι ὁ Θεὸς σπέρμα ἕτερον ἀντὶ Ἄβελ (4,25)».  Μιὰ ἐλπίδα ἄρχισε νὰ βλαστάνῃ μέσα τους ὅτι ὁ Θεὸς τοὺς Συνέχεια →

(Ἀπόστολος Παῦλος, Α΄ Κο 13, 1-13)

Ἐὰν μιλῶ ὅλες τὶς γλῶσσες τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, ἔγινα χαλκὸς ποὺ βγάζει ἦχο ἢ κρόταλο ποὺ ἠχεῖ μονότονα καὶ ἀκαθόριστα (1).

Κι ἂν εἶμαι προφήτης καὶ γνωρίζω ὅλα τὰ μυστικὰ καὶ ὅλη τὴ γνῶσι· κι ἂν ἔχω ὅλη τὴν πίστι, ὥστε νὰ μετακινῶ ὄρη, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, δὲν εἶμαι τίποτε (2).

Κι ἂν μετατρέψω σὲ ψωμὶ γιὰ τοὺς πεινασμένους ὅλη τὴν περιουσία μου, κι ἂν μαρτυρήσω παραδίδοντας τὸ σῶμα μου νὰ καῇ, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, δὲν ὠφελοῦμαι καθόλου (3).

Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, εἶναι καλοσυνάτη, δὲν ζηλεύει, δὲν εἶναι αὐθάδης, δὲν φουσκώνει ἀπὸ ὑπερηφάνεια (4),

δὲν κάνει ἄσχημα πράγματα, δὲν ζητάει τὰ συμφέροντά της, δὲν θυμώνει, δὲν σκέφτεται τὸ κακό (5),

δὲν χαίρεται στὴν ἀδικία, συγχαίρει στὴν ἀλήθεια (6),

πάντα δικαιολογεῖ καὶ σκεπάζει, πάντα ἐμπιστεύεται, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει (7).

Ἡ ἀγάπη ποτὲ δὲν χάνει τὴν ἀξία της, ἐνῷ οἱ προφητεῖες θὰ καταργηθοῦν, καὶ οἱ γλῶσσες θὰ παύσουν νὰ εἶναι χρήσιμες, καὶ ἡ γνῶσι θὰ καταργηθῇ (8).

Τώρα λίγα γνωρίζουμε καὶ λίγα προφητεύουμε (9).

Ὅταν ὅμως θὰ ἔρθῃ τὸ τέλειο μοντέλο, τότε τὸ λίγο θὰ καταργηθῇ (10).

Ὅταν ἤμουν νήπιος, μιλοῦσα σὰ νήπιο, φερόμουν σὰ νήπιο, σκεφτόμουν σὰ νήπιο. Ὅταν ἔγινα ἄντρας, κατήργησα ὅλα αὐτὰ τὰ νηπιώδη (11).

Πράγματι, τώρα βλέπουμε στὸν καθρέπτη θαμπά, ἀλλὰ τότε θὰ τὰ βλέπουμε μπροστά μας ὁλοκάθαρα. Τώρα γνωρίζω λίγο, τότε ὅμως θὰ γνωρίσω πολὺ καλά, θεϊκά, καθὼς πολὺ καλὰ γνώρισε ἐμένα ὁ Θεός (12).

Τώρα, λοιπὸν, μένει ἡ πίστι, ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ ἀγάπη. Αὐτὰ τὰ τρία· τὸ μεγαλύτερο ἀπ᾿ αὐτὰ εἶναι ἡ ἀγάπη (13).

(Γιὰ τὴ μετάφρασι, Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης)

.

9 Μαρτίου, Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, Μθ 20,1-16

Ο Κύριος μιλάει με παραβολή για το μισθό που δίνει στους εργάτες του αμπελώνος. Τον απονέμει με δικαιοσύνη. Είναι δε αντικειμενικά ικανοποιητικός. Λέει με παραβολή: «Η βασιλεία των ουρανών είναι ομοία με ένα νοικοκύρη που βγήκε νωρίς το πρωΐ για να μισθώσει εργάτες για τον αμπελώνα του. Κι αφού συμφώνησε με τους εργάτες ένα Συνέχεια →

24 Φεβ, Ιωάννου Βαπτιστού, Μθ 11,2-15

Ο Κύριος μετά τη δοκιμαστική αποστολή των μαθητών του στο κήρυγμα (Μθ 10), συνέχισε να κηρύττει μόνος του. Στο μεταξύ, σύμφωνα με το ανάγνωσμα, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ενώ ήταν στη φυλακή, όταν άκουσε από τους μαθητάς του για τα έργα του Χριστού, έστειλε δύο απ’ αυτούς και τον ρώτησε: «Συ είσαι ο Μεσσίας που πρόκειται να έρθει ή άλλον περιμένουμε; (2-3)».

Ο Ιωάννης, όπως σαφώς φαίνεται εδώ, είχε γύρω του ομάδα μαθητών. Μερικοί απ’ αυτούς ήταν πιο αυστηροί και από το διδάσκαλό τους και συχνά δεν πειθαρχούσαν σε όσα τους έλεγε. Οι μαθηταί του, στο διάστημα που εκείνος ήταν στη φυλακή, τον επισκέπτονταν και τον ενημέρωναν για όλα τα τρέχοντα και για τον Ιησού. Ο Ιωάννης είχε φυλακιστεί από Συνέχεια →

15 Φεβρουαρίου, Ὀνησίμου, Φλ, στ. 8-25

Ὅλη ἡ μικρὴ πρὸς Φιλήμονα Ἐπιστολή, συνολικὰ 25 στίχοι, εἶναι μιὰ
ἰδιωτικὴ Ἐπιστολή, ἡ μόνη ἰδιωτικὴ¹ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ὁ Φιλήμων,
πλούσιος κάτοικος τῶν Κολοσσῶν τῆς Μ. Ἀσίας, γνώρισε τὸ Χριστὸ ἀπὸ τὸν
Παῦλο καὶ διατηροῦσε πρὸς αὐτὸν τιμὴ καὶ εὐγνωμοσύνη. Σύζυγος τοῦ
Φιλήμονος εἶναι ἡ Ἀπφία, Χριστιανὴ καὶ αὐτὴ καὶ συμπαραλήπτρια τῆς
Ἐπιστολῆς.

Τὸ εὐρύχωρο σπίτι του ὁ Φιλήμων τὸ διέθετε εὐχαρίστως γιὰ τὶς συνάξεις
τῶν Χριστιανῶν τῆς πόλεως, στὶς ὁποῖες προεξῆρχε ὁ ἐπίσκοπος τῶν
Κολοσσῶν Ἄρχιππος, γιὸς τοῦ Φιλήμονος. Πρῶτος στὶς Κολοσσὲς κήρυξε τὸ
εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ὁ Συνέχεια →

6 Φεβρουαρίου, Φωτίου

Εἶναι λυπηρὸ ὅτι ἡ ἀκολουθία τοῦ ἱεροῦ Φωτίου, τοῦ ὁποίου ἡ μνήμη τιμᾶται στὶς 6 Φεβρουαρίου, δὲν ἀνευρίσκονταν στὰ μηναῖα τῆς ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος γνωρίζει ποιοί εἶναι οἱ λόγοι ποὺ ὁ Φώτιος, μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἐκκλησιαστικὲς προσωπικότητες, πέρασαν δέκα περίπου αἰῶνες γιὰ νὰ μπῇ στὶς μέρες μας στὰ βιβλία τῆς ἐκκλησίας! Ἡ ἡμέρα ἐκείνη θὰ τὸ ἀποκαλύψῃ.

Ὁ Φώτιος (820-891) γεννήθηκε στὴ Βασιλεύουσα ἀπὸ γονεῖς ποὺ κατεῖχαν μεγάλα ἀξιώματα καὶ εἶχαν ἀριστοκρατικὴ καὶ εὐγενῆ καταγωγή. Ὁ Σέργιος καὶ ἡ Εἰρήνη, εὐλαβέστατοι Χριστιανοί, μαρτύρησαν στὰ ἄστατα χρόνια τῆς εἰκονομαχίας καὶ γιορτάζονται σὰ μάρτυρες στὶς 13 Μαΐου. Ὁ ἐξ αἵματος εὐγενὴς καὶ πλούσιος οἰκονομικὰ γιός τους Φώτιος, λόγῳ καὶ τῆς ἐκτάκτου εὐφυΐας του, πῆρε καλὴ μόρφωσι. Ὅπως ὁμολογεῖ ἕνας Συνέχεια →