Μεγάλο μεῖον τοῦ Λουθήρου καὶ ὅλων τῶν σημερινῶν παραφυάδων τοῦ προτεσταντισμοῦ εἶναι καὶ ἡ ἀνευθυνότητά τους στὸ ζήτημα τοῦ βιβλικοῦ Κανόνος. Ὅταν λέμε Κανόνα ἐννοοῦμε ποιά βιβλία ἀποτελοῦν τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ῥυθμίζουν τὸ ἦθος τοῦ Χριστιανοῦ.
Τὸ ποιά βιβλία συμπεριέλαβε ὁ Λούθηρος στὸ βιβλικὸ Κανόνα ἦταν θέμα ποὺ δὲν τὸν ἀπασχόλησε, οὔτε κἂν τὸ ἀντιλήφθηκε ὅτι εἶναι τὸ πρώτιστο καὶ σοβαρώτερο ἀπ᾿ ὅλα. Δὲν πῆρε χαμπάρι ὅτι τὰ βιβλία τοῦ Κανόνος εἶναι θέμα ἀποστολικῆς παραδόσεως, καὶ ὅτι ἡ ἐκκλησία παραλαμβάνει τὸν Κανόνα ἀπὸ τὴν ἀδιάκοπη παραλαβὴ καὶ παράδοσι τῶν Συνέχεια









