Μαρτίνος Λούθηρος

Προτεσταντισμὸς  εἶναι τὸ μεταρρυθμιστικὸ κίνημα τοῦ Μαρτίνου Λουθήρου ποὺ ἐξερράγη καὶ ἁπλώθηκε στὴ Δύσι (Γερμανικές, Σκανδιναβικές, Ἀγγλοσαξωνικές, καὶ ἄλλες χῶρες) τὸ 16^ο αἰῶνα, ἀπὸ ἀντίδρασι στὶς αὐθαιρεσίες, δογματικὲς καὶ διοικητικὲς καινοτομίες, οἰκονομικὲς καὶ ἄλλες ἀτασθαλίες καὶ καταχρήσεις, τὴ διαφθορά, τὴν ἔκδοσι τῶν ἠθῶν τοῦ παπικοῦ «κλήρου» καὶ πολλὰ ἄλλα κακὰ τοῦ παπισμοῦ, κατὰ τοῦ ὁποίου ὁ Λούθηρος καὶ οἱ ὁμοϊδεάτες του Σβίγγλιος καὶ Καλβῖνος διαμαρτυρήθηκαν, διασπάστηκαν ἀπὸ τὸν παπισμὸ καὶ δημιούργησαν δική τους πτέρυγα, τὴν προτεσταντική, ποὺ στὴ συνέχεια τεμαχίστηκε κὶ αὐτὴ σὲ πολλὰ  Συνέχεια →

Σάββατο ΙΓ΄ ἑβδομάδος Λουκᾶ, Λκ 14,1-11

Ὁ Κύριος δὲν παραιτοῦνταν ἀπὸ τὸ νὰ συναναστρέφεται κάποτε καὶ μὲ τὴ θρησκευτικὴ τάξι τῶν φαρισαίων, παρ᾿ ὅλο ὅτι οἱ φαρισαῖοι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὸν παρεξήγησαν καὶ τὸν μίσησαν, βλέποντάς τον ὡς ἐπικίνδυνο ἀνταγωνιστή τους.

Προφανῶς, τὸ ἔκανε αὐτὸ γιὰ νὰ κερδίσῃ καὶ ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν τάξι κάποιες ψυχές, ὅπως καὶ κέρδισε. Τὸ ἔκανε ὅμως καὶ γιὰ νὰ μὴν κατηγορηθῇ ἀργότερα ὅτι ἡ ἐχθρικὴ στάσι τῶν φαρισαίων ἀπέναντί του ὀφείλεται στὴν ἔλλειψι ἐνδιαφέροντος γι᾿ αὐτοὺς ἀπὸ μέρους του. Ὄχι, ὁ Χριστὸς θέλει τὴ σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀρκεῖ νὰ τὴ θέλουν καὶ οἱ Συνέχεια →

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, διδάσκων τον λαό

Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος. Πρὶν ἦταν δεύτερη, μὲ πρώτη τὸ Σάββατο. Ἡ ἀνάταξι αὐτὴ ἔχει τὴν αἰτία της στὸ μέγα γεγονὸς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, μετὰ τὴν ὁποία τέθηκε ἀντὶ τοῦ ἰουδαϊκοῦ Σαββάτου. Οἱ ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος ὠνομάστηκαν Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, κλπ, ἀπὸ τὴν πρώτη, τὴν Κυριακή.

Πρῶτος ἀναφέρει τὴν Κυριακὴ μὲ τὸ ὄνομα αὐτὸ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν Ἀποκάλυψι. «Ἐγενόμην», λέει, «ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρᾳ» (1,10), ποὺ τὴν γράφει τὸ 67-70 μ. Χ. Νωρίτερα ἡ Κυριακὴ προσδιωρίζονταν ὡς ἡ μία τῶν σαββάτων (Ἰω 20,1· 19· Α΄ Κο 16,2). Κατ᾿ αὐτὴν συναθροίζονταν οἱ Συνέχεια →

Σάββατο Θ΄ ἑβδομάδος  Λουκᾶ, Λκ 9,57-62

Στὴν περικοπή μας ἔχουμε τρεῖς περιπτώσεις ποὺ ἐννοιολογικὰ εἶναι μεταξύ τους συγγενεῖς. Ἀπὸ τὸν εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ καταγράφονται καὶ οἱ τρεῖς, ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη, ἀλλ᾿ εἶναι μεταξύ τους ἀνεξάρτητες. Ὁ εὐαγγελιστής, καθὼς καταγράφει τὴν πρώτη, θυμᾶται συνειρμικὰ καὶ τὶς ἄλλες δύο ὅμοιες  καὶ τὶς περνάει κι αὐτὲς στὴν ἴδια συνάφεια.

Στὴν πρώτη λέει κάποιος στὸ Χριστό ὅτι θὰ τὸν ἀκολουθήσῃ, ἐνῷ στὶς ἄλλες δύο ὁ Χριστὸς τοὺς προσκαλεῖ νὰ τὸν ἀκολουθήσουν. Ἀλλ᾿ ἂς τὶς δοῦμε μία-μία λεπτομερῶς.

Κάποτε ὁ Χριστὸς περπατώντας μὲ τοὺς μαθητάς του στὸ δρόμο, (ἴσως ὅταν δὲν ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τοὺς Συνέχεια →

Σάββατο Η΄ ἑβδομάδος, Λκ 9,37-43

Πάνω στὸ ὄρος ὅπου ὁ Κύριος μεταφορφώθηκε, οἱ δύο ἄντρες τοῦ ἄλλου κόσμου Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας ἔζησαν στιγμὲς θείας δόξης καὶ ὑπερφυσικοῦ μεγαλείου. Οἱ τρεῖς μαθηταὶ Πέτρος, Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης ποὺ παραβρέθηκαν, δὲν ἤθελαν νὰ κατεβοῦν πιὰ στὸν κόσμο· ἐξέφρασαν τὴν ἐπιθυμία νὰ μείνουν γιὰ πάντα στὴν κορυφή, ἐκδηλώνοντας μιὰ πρόωρη νοσταλγία.
Τὴν ἄλλη μέρα, καθὼς ὁ Κύριος καὶ οἱ τρεῖς μαθηταί του κατέβαιαναν ἀπὸ τὸ ὄρος, τὸν συνάντησε πολὺς λαός (37).
Ὅπως ἱστορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Μάρκος (9,14-15), συζητοῦσαν οἱ ἄνθρωποι μὲ τοὺς γραμματεῖς, ἀλλ᾿ ὅταν εἶδαν ὅτι Συνέχεια →

  Πάνω σ᾿ αὐτὸ ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει: «Δὲν καταλαβαίνεις αὐτὰ ποὺ διαβάζεις; Πῶς λοιπὸν θὰ μπορέσῃς νὰ τὰ καταλάβῃς, ὅταν δὲν θέλῃς οὔτε λίγο ν᾿ ἀσχοληθῇς; Πᾶρε στὰ χέρια σου τὸ βιβλίο τῆς Γραφῆς· διάβασε ὅλη τὴν ἱστορία, καὶ ἀφοῦ θὰ κατέχῃς τὰ γνωστά, πέρνα πολλὲς φορὲς τὰ ἀσαφῆ καὶ δυσνόητα.
Κι ἂν δὲν μπορέσῃς μὲ τὴν ἀλλεπάλληλη ἀνάγνωσι νὰ καταλάβῃς τί λέει, πήγαινε σ᾿ αὐτὸν ποὺ εἶναι πιὸ σοφός, ἔλα στὸ διδάσκαλο, πές του σχετικὰ μ᾿ αὐτὰ ποὺ δὲν καταλαβαίνεις, δεῖξε πολὺ ἐνδιαφέρον. Κι ἂν σὲ δῇ ὁ Θεὸς νὰ ἔχῃς τόσο μεγάλο ἐνδιαφέρον, δὲν θὰ παραβλέψῃ τὸ ὅτι ἀγρυπνεῖς καὶ Συνέχεια →

Σάββατο F΄ ἑβδομάδος, Λκ 8,16-21

Ἀκένωτος ἦταν ὁ Κύριος στὴ διδασκαλία. Κήρυττε παντοῦ καὶ πάντοτε λόγια πρωτάκουστα καὶ ἀποκαλυπτικά. Μέσα σὲ τρία χρόνια ἔπρεπε νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸν κύκλο τῆς διδασκαλίας του μὲ λόγο ἁπλὸ πυκνὸ καὶ ἀληθινό.

Μόλις εἶχε τελειώσει τὴν ἐξήγησι τῆς παραβολῆς τοῦ σπορέως. Οἱ ἄνθρωποι τῆς τετάρτης κατηγορίας, εἶπε, εἶναι αὐτοὶ ποὺ μοιάζουν μὲ τὴν καλὴ γῆ. Ἔχουν καλοπροαίρετη διάθεσι, ἀκοῦν μ᾿ ἐνδιαφέρον τὸ λόγο, τὸν Συνέχεια →

 26 Ὀκτωβρίου, Δημητρίου μάρτυρος, Β΄ Τι 2,1-10

Οἱ ἅγιοι καὶ οἱ μάρτυρες τῆς ἐκκλησίας ὡς πρότυπά τους στὴ διδασκαλία καὶ στὶς κακουχίες τοῦ κηρύγματος εἶχαν πάντοτε τοὺς ἀποστόλους, οἱ δὲ ἀπόστολοι τὸ μοναδικὸ καὶ ἀξεπέραστο πρότυπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ δίδαξε τὴν ἀλήθεια καὶ ὑπέμεινε γι’ αὐτὴν σταυρικὸ θάνατο. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μιμεῖται τὸ Χριστὀ καὶ ὁ Τιμόθεος καλεῖται  νὰ μιμηθῇ τὸ διδάσκαλό του. Τὸ κήρυγμα τῆς Συνέχεια →

 Ὁ ἐπίσκοπος Ἀλεξανδρείας Μιχαὴλ γύρω στὸ 880 στέλνει μιὰ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν σύγχρονό του Φώτιο Κωνσταντινουπόλεως (820-896) Δοσιθέου, Τόμος Χαρᾶς, (Πρακτικὰ Η΄ οἰκουμ. συν., σ. 306).  Ἦταν ἐπιστολὴ φιλοφρονήσεως καὶ ἀναγνωρίσεως τῆς κανονικότητος τοῦ Φωτίου ὡς πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Παρόμοιες ἐπιστολὲς ἔστειλαν στὸ Φώτιο καὶ ἄλλοι ἐπίσκοποι τῆς Ἀνατολῆς, ἐπειδὴ στὴ Δύσι εἶχαν ἀμφισβητήσει τὴν κανονικότητα τῆς ἁθρόας χειροτονίας καὶ προαγωγῆς του ἀπὸ λαϊκὸ σὲ πατριάρχη μέσα σὲ μία ἑβδομάδα.

Στὴν ἐπιστολή του ὁ Ἀλεξανδρείας ἀναφέρει ὅτι στὴν τοπικὴ σύνοδο ποὺ συγκρότησε στὴν Ἀλεξάνδρεια γιὰ τὸ Συνέχεια →

Σάββατο Δ′ εβδομάδος, Λκ 6, 1-10

Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Κύριος και οι μαθηταί του περνούσαν ολόκληρη μέρα χωρίς να βάλουν ούτε μπουκιά στο στόμα τους. Τέτοια ήταν κι αυτή για την οποία μας μιλάει το ευαγγελικό ανάγνωσμά μας.

Ήταν Σάββατο και ο Κύριος με τους μαθητάς του και άλλους πολλούς περπατούσε από τον Συνέχεια →